Jamm og jæja.

Ég sit hérna fyrir framan lap-top tölvuna mína, nývaknaður og ágætur.

Við félagarnir í Sviss héldum á Flúðir, til að leika þar á dansiballi, með 3 gestaleikurum. Hjalti, Steini og Olli ( jú, þetta er alveg satt, hinir einu sönnu) komu með og söngluðu og léku á gítar. Það var mjög dræm mæting, en við stóðum okkur víst svo helvíti vel , að vertinn vildi endilega fá okkur aftur.

Á leiðinni á Flúðir fékk ég slæmar fréttir. Ríkharður frændi minn, sem býr út í Lúxemborg, var bráðkvaddur, 22 ára gamall. Þetta segir manni að lífið er ekkert alltof sjálfsagt. Maður vaknar ekki fyrr en svona hlutir gerast nálægt manni. Ég met það þannig að maður eigi að þakka fyrir hvern dag sem maður staulast á lappir og gera hann að góðum degi.

Ríkharður minn, blessuð sé minning þín.